Wanneer alles diep van binnen pijn doet en je alleen
tegenover je eigen beeld ziet dat het vervormd is
door onbekende spiegels, wanneer de dingen voor je schaduw wijken,
wanneer je woord dat van een ander lijkt en je
hartslag uit je lichaam vlucht,
wanneer je handen ver van je zijn en je de afdruk
van je voeten niet herkent,
wanneer je niets meer waarneemt dan dode buitenkanten.
Ga dan als de zalm tegen de stroom in
met alle razernij van je woede.
Wanhoop niet, het water zal stenen breken.
Michéle Najlis
Geen opmerkingen:
Een reactie posten