Dat we zo vaak zeuren komt ook omdat zeuren een bepaalde functie heeft die op het eerste gezicht legitiem lijkt. Om te beginnen is zeuren een vorm van communiceren,een manier om een band op te bouwen met iemand anders, een verbondenheid te creëren. Zeuren dat we te veel belastingen moeten betalen of dat het te veel regent zijn gespreksonderwerpen die van alle tijden zijn en waarover iedereen het ongeveer eens is.
Zeuren laat ons toe om stress te ventileren en een deel van onze verantwoordelijkheid om anderen af te schuiven. We zijn er niet in geslaagd om grenzen te stellen, bijvoorbeeld toen we de grasmaaier aan buren uitleenden. We weten maar al te goed dat we wel duizend keren zullen moeten aandringen voor we onze grasmaaier terugkrijgen en dus leggen we de fout bij de buren. Het is mijn schuld niet, mijn geweten is zuiver, hij daar is de schuldige. En dat terwijl wij het waren die alweer geen neen konden zeggen. We nestelen ons in een slachtofferrol.Heel comfortabel,maar we worden er jammer genoeg niet beter van.
Want daar ligt nu het probleem. Let de volgende keer dat u zeurt of zucht eens op uw houding en de manier waarop uw lichaam reageert. U zult al gauw merken hoeveel energie u verspilt, welke vermoeidheid zeuren genereert. Uw bewust worden van uw gezeur en beslissen om te stoppen met klagen is daarom een must. Laten we beginnen met op ons taalgebruik te letten: ban de vervuilende woorden als 'altijd' en 'nooit'.Maar durf ook al die zeurpieten die u omringen en u meetrekken in hun negatieve spiraal het zwijgen op te leggen. Want klagen is besmettelijk. Breng uw zeurende medemens en andere malcontenten die u omringen vriendelijk maar kordaat aan het verstand dat u hun spel niet wilt meespelen. En als u de kant leest op het internet, sla dan de lezersreacties over. Want die zijn pas een samenscholing van zeurpieten.
Uit Plus Magazine Lise Leuven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten