Zolang er nog kinderen spelen,
is een deel van de wereld gezond,
waar kleinen droef zijn en wenen,
is een stuk van de mensheid gewond.
Waar mensen niet meer kunnen lachen,
aan zichzelf zijn verstomd en vervreemd,
daar is er geen thuis voor hun liefde
en raken hun harten ontheemd.
Laat al wat wil leven toch groeien,
maak nergens de liefde kapot,
zie lucht als een levende adem,
een bloem als een glimlach van de natuur.
Wie liefheeft houdt Hem op de aarde,
dan vindt Hij een thuis naar zijn wens,
Verheug je in 't spel van de kinderen,
versmacht nooit de lach van een mens.
M.M.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten