vrijdag 30 december 2011

De levensavond van mijn ouders...


Hoe dikwijls is de zonsondergang
de prachtigste tijd van de dag.
Zoals de zon ondergaat in één groot landschap.
Tussen wolken, die weerspiegelen in het water,
zo kunnen we ook de zonsondergang
in iemands leven beschouwen.
Het leven schenkt dikwijls tot aan de finale,
dingen om van te genieten.
Op het eind kan er een vlammend,
fonkelend rood zijn.
Een lichtende zonnigheid en in vele gevallen
kunnen we erzelf iets aan doen,
dat de kleuren niet zo snel vervagen.
En dat het licht zacht en vredig dooft...
Dat is een gelukkige levensavond.

N.D.Z.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten