Er is een droefheid die je zelf kweekt.
Ze komt voort uit gehechtheid aan jezelf,
en aan materiële dingen.
Je krijgt zelfmedelijden.
Je gaat negatieve gevoelens koesteren.
Je wordt wrevelig en kwaad tegen mensen,
die schijnbaar geen aandacht voor je hebben.
Je wordt jaloers als je nagaat hoeveel méér
de anderen hebben, je krijgt spijt.
Je vindt het leven zwaar en de mensen zuur.
Je kunt niet meer lachen.
En toch zijn er zoveel bomen en bloemen,
zoveel vogels en vlinders,zoveel weiden en bossen.
Zoveel wonderen om ons heen, die wachten
om een mens van droefheid te genezen.
Leer de namen van de bloemen,
van de planten en de bomen,
de namen van de vissen en de vogels.
Open je geest voor het licht.
Open je hart voor de liefde!
P.B.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten